Ben ki
mavilere inanmaz
yeşili anlamazdım
hala orman içi
hala tebessüme karşı...
san ki
avucunun içine bıçakla
çizmiştin korkmazlığını
yalnızdı kan
koyu kuru
ve bir daha yalnız artık...
sen ki
iyi ruhun
soluk yansıması.
İçine girilen
uzak ve masum beden.
Uzak ve ıslak kalmış neden...
bil ki
bir kadının bacakları arasındaki
çellonun tellerine dokunan
başka bir el var.
öyle ki
incele incele
“ki”ye dönmüş
mutluluğunu kendinden
kendi elleriyle almış
öfkesinden, çaresizliğinden
elde var ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder