Diken Kırgını

 

Seni daha çok sevmenin bir yolu var mı?

var mı söyle,

çekip gitmenin bir mahzuru?

Nerden çıktığını bilmediğim bir zaaf bu

bir detone ses

bir gül yükseği

bir cengaver korku.

İçimdeki şey, güçlü gözükmeyi seviyor

ve güven; bir kişilik bozukluğudur,

biliyor. 

Kendi Kentime

Buhran günlerinin en diplerinde

elimizden tutanımızın kalmadığı yerde

-ki en iyi sen bilirsin bunu-

uzaklaşarak güçlenecektim güya,

daha da uçları özlüyor

daha aşırıları arzuluyorken hem de.

Artık doyurmam mümkün değil bu hissi

üstelik halimizi soranın kalmadığı yerde,

ve yani evet, en dipte

-ki sen doğuştan tanırsın bunu-

her şey zorlaşırken 

düşüşerek yükselecektim ya hani!

Semt sevgileri serpiştirmiştim

gezegenin bazı ülkelerine

-ki bazıları yeterince sevemediler işte-

tüm güzelliğiyle ve bundan böyle

7 Tepesi atmış bir kenttir İstanbul.