Ben öldüğümde
bütün zamanlarımda
aynı anda
öldüm.
Erik ağacında
ikinci cebimi doldururken,
geçen arabadan
taverna şarkıları duyduğumda,
tam ilk dudağı öpecekken,
üniversiteyi kazanmışken,
ehliyeti kutlamadan,
o kadına “evet” dediğim an,
içkiyi fazla kaçırdığım ilk gecenin
ranza yatağında,
okulu kırdığım 10. gün,
küçük limanın sarışın kayalarında
parmağımı kestiğim gün,
ve Boğaz’a karşı terasta dün...
Ölünce ben
her zamanda, duruverdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder