Bu Blogda Ara

20 Temmuz 2011 Çarşamba

Büfe edebiyatı

Misal, bizim şöyle küçücük
sırf tekel satan
yerden kot farkıyla hafifçe düşük
bir Suat Büfemiz bile yok.
Hem öyle yok ki
Kadıköy’de bile değil.

Bir memlekette yabancı turistler
toplu taşımayı çokça kullanıyorsa
anlarım ki
orası medeni bir yerdir.

Ama bizde yok işte
bir Suat Büfe yok
Kadıköy’de de değil.

Kadınların pembe tercihli
telefon kılıfları
ya da kabadayı gözükeyim diyen
aritmik adımları gibi bir şey değil bu.

Zaten bizim turşucumuz mu var ki
turşu yapımı dolayısıyla
1 Ağustos’a kadar kapatalım?!

Sonra da deniyor ki, deprem olacak.
8. bilmemkaç olacak.
Yahu ben ne diyorum
sen ne diyorsun?!
Yok diyorum yok!
Suat Büfe kadar yok...

Şehrin ortasında
belli ki bir deniz kenarından dönen
ıslak mayoları ve lastik terlikleri belirgin
ortalama çiftleri görmek
tuhaf oluyor elbette.

Sanırsın ki bizim işkembe salonumuz var
adı da Birtat. Peh!

Uzun boylu kadınların
daha verici oldukları doğru olabilir mi?
Her bakımdan verici...
Düşünmeye değer mi
o da tartışılır.

Başa dönecek olursak
Suat Büfe var
hem de Kadıköy’de var
ama benim bile değil.

Hiç yorum yok: