Sol göğsümüzde taşıdığımız güzel fotoğraflar
artmaktayken güneşli havalarda
neresinden başladığımı bilmediğim
bir kitap okuyorum.
Bir şiir yazıyorum az okunaklı
dost sözleri sarhoş, dokunaklı
ve bizim yaman kadro, genç yaşta ölmeye devam ederek
selamlıyor Rumeli gündüzlerini.
Şiiri ne sebeple yazdığının yükselen önemine kalkan
kadehleri saymıyoruz yapı olarak,
yazılı olmayan kurallarına aşığız aylak sofraların
zamansız semtlerin, sorumsuz sokakların;
gökyüzlerine de karışmıyoruz İstanbul’un, köken olarak.
Birçok şey gibi, sevildiklerini de bilen
ve bunu ustalıkla gizleyebilen,
hayatı fazla büyütenlerin çocukluğuna veren,
ağladıkları zamanları ateşe veren
sol göğsümüzde taşıdığımız o güzel adamlar
inatla artarken güneşli havalarda...
