yarım yaş

aslına bakarsan

kimseyle aynı yaşta değilim

sadece her yıl

birkaç akşamüstü biriktirebiliyorum,

buradan bakınca da

çok umut verici sayılmam.

Neden çoğunca sevilmez matematik acaba,

duygularla ilgilenmediği için mi?

Bundan da emin değilim.

Ama eminim ki

Az Şekerli Türk Şiiri’ni sevdim

onu bir tiryaki sadakatiyle

her sevdiğim yerde unuttum.

Ancak unuttuklarımın bir kısmı

yaşıt olabilirler belki,

canım da yarım kalmıştır, kim bilir!

Ve ne zaman yarım bıraktıklarımı düşündüysem

canım rakı istedi.

(yaşıt değilim hala)

border line

“Şimdi hatırı sayılır ve makul bir süre

kendime haksızlık etmeyi

planlıyorum. Ancak böyle ayakta durabileceğim”

diyor gözkağıtlarım.

Ve o da her saat gibi

beşe çeyrek var zaman zaman.

Ki bambaşka coğrafyalarda,

en ayrık dillerde

aynı anlama geliyoruz seninle,

her zaman. Mutlaka.

Ve durmadan, o anlama doğru geliyoruz

her saat gibi.

Bilmem dikkat eder misin sen de

babasına benzediği,

ilk bakışta anlaşılan kadınlar var dünyada.

Bizi ilgilendirmiyorlar ama

iyi ki varlar.

Hem hareketli hem can yakan o şarkılar da.

Belki üç gün önceydi ama

23 Eylül de iyi ki var.

Çünkü diyorum çocuk,

seslerin ancak giderken mavileştiğini de

yeni söylemiyoruz.

Bu sanki 

kendini özel bir ısrarla sıkıcılaştıran günlerin de

hala sevilen bir yanları olmasaydı keşke.

Değil mi ki, “zaman yok, eskime var?!”

Her şeyin bir sonu olduğuna inananlara

bir tokat patlatıp, kaçarak...